'Als je aan het overleven bent, is er geen ruimte meer om te dromen'

Ik zal me even voorstellen. Mijn naam is Jude van den Berg en ik ben sinds januari 2018 vrijwilliger bij LIMITS. Ik kwam LIMITS tegen bij de Nieuwjaarsborrel in het gemeentehuis, waar ze alcoholvrije cocktails maakten. We raakten in gesprek en het maakte me nieuwsgierig. Ouders informeren ouders en jongeren informeren jongeren. Dat sprak mij wel aan. Door vrijwilliger te worden, heb ik de gelegenheid om mijn eigen ervaring te delen met andere jongeren. Wie weet kan ik daar iemand mee helpen. Ik ben namelijk heel trots op wat ik nu met hulp bereikt heb. Ik woon zelfstandig en heb een fantastische baan. Wie had dat drie jaar geleden gedacht?

Verslaafd

Ik was 15 jaar dat ik met roken, drank en later drugs in aanraking kwam. Het was niet omdat ik stoer wilde doen of erbij wilde horen. Ik ging gewoon met de verkeerde vrienden om. In de pubertijd had ik veel problemen, was onzeker en had veel stress. Ik wilde die problemen niet. Van het één kwam het ander. Ik heb hierdoor een bepaalde periode aan de drugs gezeten. Het ging toen niet zo goed met mij. Ik leefde mijn eigen leven. Het boeide me allemaal niet. Ik had een slechte naam op het eiland en kwam bijna dagelijks in aanraking met de politie. Met hulp van Brijder en de ambulante begeleiding die ik nu in huis heb, ben ik er vanaf gekomen. Ik heb mezelf destijds in de spiegel aangekeken en gezegd tegen mezelf: Is dit echt wat je wilt? Wil je echt helemaal naar de klote gaan of heb ik dit spul niet nodig? Het was gewoon genoeg zo. Ik wilde veranderen en mijn leven weer oppakken. Met de zogenaamde vrienden van destijds heb ik geen contact meer. Die gebruiken waarschijnlijk nog. Ook hun wordt hulp aangeboden, maar je moet wel zelf willen. Je moet het zelf doen. Ik ben nu anderhalf jaar clean. Dat doet gewoon goed.

Ups en downs

Het heeft wel veel moeite gekost om van de drugs af te komen. Ik heb twee keer een terugval gehad en uiteindelijk is het met veel vallen en opstaan goed gekomen. Dat hoort er gewoon bij. Als je langere tijd aan de drugs gezeten hebt, en je stopt, dan kom je in een soort depressie, waardoor je chagrijnig en agressief over kan komen. Dat was een periode van twee maanden waar ik doorheen moest. Mijn werk heeft me daarbij geholpen. Iedereen is nu blij met mij.

XTC

De reden dat ik gestopt ben met XTC was door een incident een paar jaar terug in de Toekomst. Een Texelaar had XTC pillen verkocht. In één van die pillen, die een jongen had ingenomen, zat iets in wat er niet in hoorde. Hij ging helemaal out en lag voor dood op de grond. Dat hakte er wel in. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: “Dit gaan we niet nog een keer doen. Want dat kan mij ook overkomen.”

Vertrouwen

Ik heb mijn familie en vrienden van vroeger heel veel pijn gedaan. Ik heb ze opzij geschoven. Ik was een rotjoch met een grote bek. Ze waren teleurgesteld en verdrietig en werden kwaad uit onmacht. Door mijn gedrag wilden ze een periode niets meer met mij te maken hebben. De afgelopen jaren heb ik laten zien dat ik veranderd ben. Stukje bij beetje verdien ik hun vertrouwen terug. Dat heeft wel veel tijd nodig. Nu zeggen ze dat ze het goed vinden, dat ik er vanaf ben gekomen en het licht heb gezien. Ik heb heel veel steun aan ze. Zo heeft één van mijn vrienden me altijd laten voelen, dat hij om mij gaf en dat hij zich zorgen maakte om mij. Uiteindelijk ben ik zelf van de drugs af gekomen, maar zonder zijn hulp en advies, was ik nooit geweest waar ik nu ben. Hij is een groot voorbeeld voor mij. Wat hij nu doet, dat wil ik ook bereiken. Ik durf weer te dromen.

Spiegel

Als er nu in mijn omgeving geblowd wordt, dan vraag ik of ze het willen doen waar ik niet bij ben. Dat iemand blowt is zijn eigen keus. Prima. Ik besteed mijn geld graag ergens anders aan. Ik kan nu wel de juiste vragen stellen. Laatst kwam er iemand naar me toe en die zei: “Shit ik heb me verslapen. Ik voel me klote.” Dus ik vroeg: “Hoe komt dat, wat heb je gisteren gedaan?” “Ja geblowd.” “Wat moet je dan de volgende keer niet meer doen om op tijd op je werk te zijn?” “Jaaaa, niet meer blowen.” “Nou dat is toch je eigen schuld.” “Ja, ik weet het”. “Nou dan moet je zelf verantwoordelijkheid nemen en dat niet meer doen.” Dan worden ze boos op zichzelf, om wat zij die avond ervoor hebben gedaan. Maar dat is niet mijn probleem. Hij gaat op zijn bek en moet ook zelf opstaan. De volgende keer pakt hij misschien wel de kans die hij krijgt.

Tip

Tegen jongeren zou ik willen zeggen: Voorkom dat je je verveelt. Zoek een baantje. Ga aan het werk, dat houd je van de straat. Het geeft je een goed gevoel. En als dat niet lukt dan zou ik tegen ouders willen zeggen, help je kinderen daarbij. Als ik nu problemen heb of niet gelukkig ben met mezelf, dan praat ik erover en los het op. Ik heb daar geen drugs meer voor nodig. Ik sta nu positief in het leven. Ik ben trots op wat ik bereikt heb. Ik wil graag met andere jongeren in gesprek. Zonder oordeel. Als je aan het overleven bent, is er geen ruimte meer om te dromen. Toch staat niemand er alleen voor. Je hebt altijd een keus, hoe moeilijk dat ook is.

Jude van den Berg
(Augustus 2018)